Strudel jabłkowy

Już tyle razy go piekłam. Tyle razy przymierzałam się do zrobienia zdjęć. Tyle razy układałam całą kompozycję nie tylko w głowie, ale i na stole. I co? I dopiero teraz udało mi się zrobić kilka zdjęć. I doszłam do wniosku, że strudel jabłkowy nie lubi być fotografowany, tylko jedzony. Nie lubi czekać, nie lubi pozować. Lubi za to pomruki zadowolenia i zachwytu nad jego smakiem. I wcale nie bez powodu. Chrupiące z wierzchu ciasto kryje jabłkowe nadzienie, a dodatek lodów czy sosu waniliowego czyni każdy kęs prawdziwą ucztą.

Strudel jabłkowy

Składniki:
ciasto:
150g mąki
75ml ciepłej wody
1/4 łyżeczki soli
2 łyżki oleju

nadzienie:
1,5 kg jabłek (najlepiej szara reneta)
3 łyżki brązowego cukru
1łyżeczka cynamonu
3 łyżki bułki tartej
80g masła
cukier puder i płatki migdałów do posypania

Żółtko rozmącić w wodzie z solą i olejem. Mąkę przesiać zrobić wgłębienie, wlać wodę z żółtkiem, zagnieść gładkie, elastyczne ciasto, przykryć i pozostawić na 30 minut.
Jabłka obrać, pokroić w plasterki.
Bułkę tartą zrumienić na patelni, ostudzić, dodać cukier i cynamon, wymieszać. Masło roztopić.
Ciasto rozwałkować cienko, następnie trzymając na pięściach, rozciągać, aż będzie cienkie jak bibuła. Można rozciągać ciasto w powietrzu albo na obrusie, posypanym mąką. Moje ciasto po rozciąganiu miało wymiary ok 50x75cm. Rozciągnięte ciasto położyć na obrusie. Posmarować masłem (ok 3 łyżek zostawić do posmarowania wierzchu ciasta), posypać bułką tartą, wyłożyć jabłka, zostawiając ok 5cm brzegi. Brzegi zawinąć na jabłka, ciasto zwinąć wzdłuż dłuższego brzegu za pomocą obrusa: obrus unosimy lekko do góry, a ciasto będzie samo się zwijać w rulon. Ciasto przełożyć na blachę, posmarować masłem. Wstawić do nagrzanego piekarnika, piec 25-30 minut w temp. 190stC. Przed podaniem posypać cukrem pudrem i płatkami migdałów.
Smacznego!

 

Dżem z kumkwatów

 

Znacie to powiedzenie, że człowiek na promocji kupi to, czego bez promocji za darmo by nie wziął... Coś w tym, spece od marketingu wiedzą, jak zwabić klienta. Tak samo zostałam zwabiona, gdy zobaczyłam w sklepie kumkwaty w bardzo atrakcyjnej cenie 2zł za 200g i nakupiłam ich dużo... Tak dużo, że zjeść na surowo nie dałabym rady. I wtedy przypomniałam sobie, że kiedyś brat opowiadał o pysznym dżemie z tych owoców, który jadł kiedyś podczas wycieczki z chórem po Austrii. Zamarzyłam o takim dżemie. Poszukałam, poczytałam w internecie, ale nie znalazłam zbyt wiele przepisów. Postanowiłam, że spróbuję coś pokombinować sama. Pokroiłam kumkwaty, wyjęłam pestki i zawiązałam je w gazę, starłam skórkę z cytryny i limonki, wycisnęłam sok, dosłodziłam... A później zostało już tylko gotowanie. Gotowałam dżem ok godziny, jest bardzo gęsty za sprawą pektyn zawartych w pestkach. Smakuje cytrusowo, ale nie tak jak konfitura z pomarańczy, jest chyba też bardziej aromatyczny. Jest doskonały do naleśników, twarogu czy grzanek z kozim serem, nie wspominając o wyjadaniu go prosto ze słoika;)
Zdecydowanie polecam zrobić i sama chętnie jeszcze kiedyś ugotuję, gdy dorwę kumkwaty w atrakcyjnej cenie;)

Składniki:
2 kg kumkwatów
1 cytryna
1 limonka
1 szklanka soku z pomarańczy (najlepiej świeżo wyciśniętego)
1 szklanka wody
4 szklanki cukru (można dać więcej, jeśli lubicie bardziej słodkie dżemy)

Kumkwaty dobrze umyć, pokroić w plastry (ok 5mm), pestki zebrać. Pestki włożyć do podwójnej gazy i zawiązać.
Cytrynę, limonkę dobrze wyszorować. Zetrzeć skórkę i wycisnąć sok.
Wszystkie składniki umieścić w szerokim rondlu z grubym dnem. Podgrzewać na średnim ogniu, a gdy zacznie się gotować, zmniejszyć ogień i gotować od czasu do czasu mieszając. Podczas gotowania wyciskać za pomocą łyżki gazę z pestkami, żeby wymieszać zawarte w nich pektyny z dżemem. Gdy dżem będzie odpowiednio gęsty przełożyć do wyparzonych słoików, zakręcić i odstawić do góry dnem na kilkanaście minut.
Z tej ilości owoców wyszło mi 12 słoików po 200ml.
Smacznego!

 

Ptysie z wiśniowym kremem

Słodkie maleństwa w sam raz na dwa kęsy. Ptysie ogólnie są bardzo dobrym pomysłem na szybkie wypieki, a dzięki różnym nadzieniom za każdym razem mogą smakować inaczej. Te uroczo różowy krem zrobiłam na bazie wiśniowej frużeliny ze śmietanką. Wyszedł tak dobry, że nie raz wrócę do niego, np. przygotowując tort.

Ptysie z wiśniowym kremem

Składniki (na 20-25 sztuk):
ciasto:
125ml wody
125ml mleka
1/4 łyżeczki soli
100g masła
150g mąki
4 jajka

krem:
200ml śmietanki 36%
100g śmietankowego sera
wiśniowa frużelina
cukier puder do posypania

frużelina:
150g wiśni (mogą być mrożone)
50ml wody
2 łyżki cukru
1 kopiasta łyżeczka mąki ziemniaczanej
1 łyżeczka żelatyny


Przygotować frużelinę (można dzień wcześniej): żelatynę namoczyć w 1 łyżce wody. Wiśnie wypestkować, zasypać cukrem, podgrzewać na małym ogniu, aż owoce puszczą sok, zagotować. Mąkę ziemniaczaną rozmieszać z pozostałą wodą, wlać do wiśni, gotować mieszając, aż powstanie gęsty kisiel. Kisiel zdjąć z ognie, wymieszać z żelatyną, pozostawić do całkowitego ostudzenia.

Przygotować ciasto: do rondla wlać wodę, mleko, dodać sól i pokrojone w kostkę masło, zagotować, żeby masło się rozpuściło. Rondel zdjąć z ognia, jednym ruchem wsypać mąkę, wymieszać, aż ciasto stanie się gładkie. Rondel z powrotem umieścić nad ogniem, ciasto mieszać, aż na dnie rondla pojawi się aksamitna warstwa ciasta, a samo ciasto uformuje kulę (ok 2-3 minuty). Ciasto odstawić do ostudzenia, powinno być ciepłe, ale nie gorące. Do ciasta dodawać po 1 jajku, za każdym razem dokładnie ucierając mikserem. Gotowe ciasto przełożyć do rękawa cukierniczego z nasadką w kształcie otwartej gwiazdki (M1).
Piekarnik nagrzać do 200stC.
Blachę wyłożyć papierem do pieczenia. Z ciasta wyciskać ptysie o średnicy ok 3-4cm, w odstępach ok 3cm (ptysie bardzo rosną). Wstawić do nagrzanego piekarnika, piec ok 20-25 minut w temp. 200stC (piekłam z termoobiegiem, u mnie wystarczyło 20 minut, większe ptysie pieczemy dłużej). W trakcie pieczenia nie wolno otwierać piekarnika!
Po upieczeniu ptysie ostudzić.

Przygotować krem: schłodzoną śmietankę ubić na sztywno. Dodać serek, zmiksować. Następnie po 1 łyżce dodawać frużelinę, za każdym razem krótko miksując. Krem przełożyć do rękawa z końcówką gwiazdką.
Ptysie przekroić. Dolną połówkę napełnić kremem, przykryć "czapeczką".
Ptysie z wierzchu posypać cukrem pudrem.
Smacznego!

Chinkali (khinkali) - gruzińskie pierogi z mięsem

Cieszy mnie, gdy odkrywamy nowe smaki, a jeszcze bardziej cieszę się, gdy są to znane mi już wcześniej potrawy. Kuchnia gruzińska zawsze gdzieś tam przemykała w naszym domu, a to za sprawą kurczaka tapaka (tabaka), chaczapuri lub zupy charczo,  a to kapusty gurijskiej i adżyki. Pierogów chinkali natomiast nigdy nie robiliśmy. Może dlatego, że prościej było ulepić pielmienie albo manty, które smakowały podobnie, a roboty z nimi było jednak mniej. Ostatnio jednak zrobił się taki bum na kuchnię gruzińską, a w szczególności na chinkali, że nie byłabym sobą, gdybym nie spróbowała ulepić je samodzielnie.
Co trzeba wiedzieć o chinkali? Przede wszystkim, jak się je je (gra słów nie była zamierzona:) A je się je rękami i tylko rękami. Żadnych widelców! Każdy pierożek ma na górze ogonek z ciasta. Palcami trzymamy chinkali za ten ogonek, nadgryzamy ciasto i wypijamy rosół ze środka pierożka, a następnie zjadamy resztę. Ogonek zazwyczaj jest twardszy niż pozostałe ciasto, więc go odkładamy (po zostawionych ogonkach można będzie policzyć,  kto ile pierożków zjadł:)
Przygotowanie chinkali wymaga nieco czasu i cierpliwości. Ciasto na chinkali powinno być bardziej twarde, niż na tradycyjne nasze pierogi, gdyż chinkali nadziewa się surowym mięsem i musi ono się ugotować, a ciasto nie może być rozgotowane. Jako nadzienie lepiej jest przygotować siekane mięso jagnięce, wołowe lub wieprzowe, w ostateczności można wykorzystać mięso mielone. Koniecznie trzeba go dobrze doprawić, niektórzy dodają również zieleninę (kolendrę czy pietruszkę).  Lepienie chinkali wbrew pozorom nie jest takie trudne, warto jedynie pamiętać, że muszą mieć nie mniej niż 18 zakładek.
Pewnie każdy, kto kiedykolwiek jadł chinkali, wie, że najlepiej smakują na gorąco, nie warto więc gotować ich na zapas. A do podania wystarczy świeżo mielony pieprz.

Chinkali (khinkali) - gruzińskie pierogi z mięsem

Składniki (na ok 25-30 sztuk):
ciasto:
500g maki (typ 650)
220ml wody 
1 łyżeczka soli

nadzienie:
500g wołowiny (karkówka, łata)
250g tłustej wieprzowiny
2 duże cebule
2 ząbki czosnku
sól
pieprz
0,5 łyżeczki ziaren kolendry
0,5 łyżeczki papryki 
2/3 szklanki wody mineralnej
opcjonalnie: po pół pęczka natki pietruszki i kolendry

Z mąki wody i soli zagnieść ciasto. Ciasto powinno być twarde, ale elastyczne. Przykryć i odstawić na 30 minut.
Mięso posiekać drobno lub zmielić na maszynce. Dodać posiekaną drobno cebule i czosnek, doprawić do smaku. Można również dodać posiekaną natkę pietruszki i kolendry. Wlać wodę, wyrabiać ręką, aż woda się wchłonie. 
Ciasto rozwałkować na grubość ok 2mm, wyciąć kołka o średnicy ok 12cm, na środek każdego położyć łyżkę nadzienia. Brzegi ciasta zlepić na zakładkę, "ogonek" skręcić.
W garnku zagotować wodę, lekko posolić. Wrzucać po kilka chinkali, gotować mieszając, żeby pierożki się nie posklejały i nie przywarły do dna. Gdy chinkali wypłyną na powierzchnię, gotować ok 3 minut. Wyjąć za pomocą łyżki cedzakowej, ułożyć na talerzu, posypać świeżo mielonym pieprzem. Podawać od razu.
Smacznego!

Taratuszki na jogurcie

 

Wróciliśmy do domu, chciałam coś do kawy czy herbaty, szybko zagniotłam ciasto i usmażyłam taratuszki. U na instagram w stories wrzuciłam:) I tak Was wczoraj te taratuszki zaciekawiły, że dostałam kilka wiadomości z pytaniem "co to??" I to to ja rozumiem, i po to tu jestem :) Postanowiłam więc nie czekać z przepisem, żebyście też mogli sprawić sobie i bliskim trochę karnawałowej przyjemności. 
Taratuszki na blogu pojawiły się już kilka lat temu, przez ten czas podbiły niejedno serce i podniebienie. Niektórzy modyfikują przepis po swojemu, inni przepisują prawie słowo w słowo i nawet nie podają źródła, hmmm... Ale świadczy to również o tym, że rosyjskie taratuszki najzwyczajniej Polakom się spodobały i posmakowały. 
Zazwyczaj taratuszki robi się na kefirze, ale tym raze kefiru nie miałam, ale w lodówce znalazł się jogurt. I śmiało mogę powiedzieć, że wersja na jogurcie w niczym nie ustępuje tej na kefirze. Taratuszki tylko z wyglądu przypominają faworki. Są bardzo miękkie i puchate, jak racuszki lub pączki. I najlepiej smakują od razu, następnego dnia stają się bardziej twarde. Z podanych składników wychodzi ok 15 sztuk dużych puszystych taratuszków. My uwielbiamy je z dżemem lub syropem klonowym, ale ostatnio chodzi za mną gorąca czekolada do maczania ich jak churros. 

Taratuszki na jogurcie

Składniki:
200ml jogurtu naturalnego (kefiru lub zsiadłego mleka)
1 jajko
1 łyżka cukru waniliowego
1 łyżka roztopionego masła
1 łyżka spirytusu
2 szklanki mąki (plus do podsypywania)
1 łyżeczka sody
szczypta soli
olej rzepakowy do smażenia

Jogurt, jajko, sól, masło i cukier roztrzepać, wlać spirytus, wsypać przesianą mąkę z sodą. Zagnieść ciasto. Ciasto będzie dość luźne, lekko klejące. Przykryć go bawełnianą ściereczką i odstawić na 30 minut.
Stolnicę oprószyć mąką. Wyłożyć ciasto, dłońmi rozpłaszczyć na grubość do 1cm. Nożem pokroić w paski o szerokości ok 3cm i długości ok 8cm. Na środku każdy kawałek przeciąć, wywinąć ciasto - jak faworki. W rondlu rozgrzać olej (ok pól litra), wkładać ciasto po kilka sztuk (taratuszki bardzo rosną), smażyć na średnim ogniu na rumiano w obu stron. Po usmażeniu osączyć na papierowym ręczniku.
Przed podaniem posypać cukrem pudrem.
Smacznego!